هدف این مبحث، تعیین حداقل ضوابط و مقرراتی است که در تحلیل و طراحی و اجرای ساختمان‌های فولادی جهت تأمین ایمنی و بهره‌برداری مناسب، مورد استفاده قرار می‌گیرد. این مبحث شامل الزامات عمومی، الزامات طراحی، الزامات طراحی لرزه‌ای و نیز الزامات ساخت، نصب و کنترل می‌باشد.

در این مبحث مبنای طراحی سازه‌ها، بررسی و کنترل آن‌ها به دو روش حالت‌های حدی مقاومت (LRFD) و تنش مجاز (ASD) برای حصول ایمنی و قابلیت بهره‌برداری می‌پردازد.

دامنۀ کاربرد مبحث دهم مقررات ملی ساختمان:

کاربرد این مبحث به محدودۀ ساختمان‌ها با کاربری مندرج در قانون نظام مهندسی و کنترل ساختمان و آیین‌نامۀ اجرایی آن می‌باشد و شامل سازه‌های خاص از قبیل پل‌های جاده‌ای و راه آهن نیست.

 سرفصل‌های مبحث دهم مقررات ملی ساختمان عبارت است از:

• فصل اول: الزامات عمومی.
• فصل دوم: الزامات طراحی.
• فصل سوم: الزامات طراحی لرزه‌ای.
• فصل چهارم: الزامات ساخت، نصب و کنترل.
• پیوست 1: فهرست استانداردهای معتبر مصالح سازه‌های فولادی مورد تأیید.
• پیوست 2: ضریب طول موثر اعضاء فشاری.
• پیوست 3: تحلیل مرتبۀ دوم از طریق تحلیل الاستیک مرتبۀ اول تشدیدیافته.
• پیوست 4: الزامات اعضاء کششی با اتصال لولایی با استفاده از تسمۀ لولا شده با خار مغزی یا تسمۀ سر پهن.
• پیوست 5: الزامات طراحی تیرهای لانه زنبوری با سوراخ‌های شش ضلعی.
• پیوست 6: حفاظت در برابر آتش.

بر اساس اعلام دفتر تدوین مقررات ملی ساختمان، ویرایش پنجم مبحث دهم مقررات ملی ساختمان در سال 1401 به عنوان آخرین ویرایش این مبحث (تاکنون)، قابل استفاده خواهد بود.