بی‌توجهی به سفرهای تولید و جذب شدۀ ساختمان، موجب بروز مشکلات ترافیکی در معابر پیرامونی آنها نظیر عدم تناسب بین عملکرد کاربری‌ها با ظرفیت شبکه، نامناسب بودن دسترسی‌ها، ایجاد گره‌های ترافیکی و مواردی از این قبیل شده است. لذا لازم است به ساختمان‌ها به عنوان سلول‌های شهری، از منظر ترافیکی که تولید و جذب سفر می‌کنند، توجه شود تا ملاحظات لازم در طراحی ترافیکی آنها لحاظ گردد.

هدف از تدوین این مبحث تعیین ضوابط و مقررات ترافیکی مرتبط با ساختمان‌ها و شبکه معابر بلافصل اطراف ساختمان و در ورودی و خروجی محوطه‌های عبور و مرور وسایل نقلیه موتوری و عابرین و دوچرخه سواران است؛ به‌گونه‌ای که الزامات ترافیکی در طراحی ساختمان به نحو مطلوبی رعایت شود و اثرات احداث ساختمان‌ها در حین ساخت و در دورۀ بهره‌برداری به حداقل ممکن کاهش یابد. در این مبحث، ضوابط مرتبط با دسترسی وسایل نقلیه و عابرین پیاده به ساختمان و مسیر حرکتی آن‌ها در داخل ساختمان، مدیریت ترافیکی شبکۀ معابر بلافصل کارگاه و اصول اثرسنجی ارائه شده است. همچنین این مبحث می‌تواند دربارۀ احداث، بهسازی، بازسازی، تغییر کاربری، تعمیر، تخریب، توسعه، فعالیت‌های طراحی، اجرا، آزمایش، نگهداری و بهره‌برداری از ساختمان‌ها و شبکه معابر پیرامونی نیز کاربرد داشته باشد.

دامنۀ کاربرد مبحث بیست و سوم مقررات ملی ساختمان:

عملیات عمرانی و ابنیۀ شهری مانند پل‌ها، تونل‌ها و حفاری‌های تأسیسات شهری مشمول مقررات این مبحث نمی‌شوند، ولی رعایت ضوابط ایمنی ترافیکی در حین عملیات اجرایی توصیه می‌شود.

سرفصل‌های مبحث بیست و سوم مقررات ملی ساختمان عبارت است از:

• فصل اول: کلیات.
• فصل دوم: اصول اثرسنجی ترافیکی ساختمان‌ها.
• فصل سوم: ضوابط ایمنی ترافیکی ساختمان‌ها.
• فصل چهارم: ضوابط ترافیکی داخل ساختمان‌ها.

بر اساس اعلام دفتر تدوین مقررات ملی ساختمان، ویرایش اول مبحث بیست و سوم مقررات ملی ساختمان در سال 1401 به عنوان آخرین ویرایش این مبحث (تاکنون)، قابل استفاده خواهد بود.